Lal Denizli "Öyle duygular vardır ki hayatta ne söylesen içinde kopan fırtınayı tarif edemezsin.
Bugün ailem ve benim için işte tam da öyle bir gün. Hayat bize çok büyük kulüplerde şampiyonluk yaşama şansını verdi. Milli Takım’da başarılı sonuçlar elde ettik. Her biri yuvamız oldu, anı haznemize unutulmazları ekledik.
Fakat içimizde bir yerde her zaman şu soru vardı: "Bir gün eve döner miyiz?"
Ben babamın Altay forması ile ter döktüğü yıllarda henüz doğmamıştım. Ama doğduğum günden bu güne evimizde yegane konuşulan şey Büyük Altay’dı. Çünkü bugün babam mesleğinde haznesine eklediği her artı ve eksiyi bu camiaya borçluydu. Hiç unutmuyorum, Beşiktaş’la çifte kupa kazandığımız 2009 senesinde şampiyonluk maçından bir kaç gün evvel Altay’ın playoff’a kalması için önündeki maçı kazanması gerekiyordu. Olmamıştı...
Bir kaç gün sonra hayati olan şampiyonluk maçımız olduğu halde üzüntüden ailecek kendimize gelememiştik.
Sonra 2018 yılında Altay 1. Lig’e çıktı. Babamın futbolculuğunda kupa kaldırdığı fotoğrafı paylaştım burdan ve #BizÇıkacağız yazdım. O gün o satırları yazarken böylesine bir çıkışı hiç hayal etmemiştim.
Ve bugün...
Hayallerimizin çok ötesinde bir güne tanıklık etme şansını hayat yine bize verdi. Allah’a ne kadar şükretsem azdır.
Ve babam...
Gururum, sırtımı dayadığım limanım.
Evinde, yuvanda ve yine kupaylasın.
Büyük Altay’ı bıraktığın yere taşıdın.
Korkuyordum belki heyecanımdan ama biliyordum. Çünkü sen bizim Çeşme’li Mustafamız, Büyük Altay’ın Büyük Mustafasısın.
Yıllardır emek emek kulübü bu günlere taşıyan canımız teknik kadromuz, çok kıymetli futbolcularımızdan, yönetimimize, tüm kulüp emekçilerimizden, taraftarlarımıza. Siz başardınız.
Bizlere bu gururu yaşattınız sağ olun, var olun. Ayağınıza taş değmesin hiç birinizin.
Şampiyon BÜYÜK ALTAY!" duygularını bu kelimelerle ifade etti.
;){kind=link}
Yorumlar (0)