“2 Nisan Dünya Otizm Günü”nde Tiyatrokare’nin Bir Mesajı Var...

Bugün Dünya Otizm Farkındalık Günü ve Tiyatrokare olarak bir mesajımız var: “Neredeyse üç yıl önce Mark Haddon’un 2003 Whitbred Roman Ödülü alan ve Türkçemize “Süper İyi Günler” olarak çevrilen romanından uyarlanan yapıtını fark ettik.

Dünya sahnelerini sarsan bu oyunun dünya standartlarında bir prodüksiyonla Türkiye’de sahnelenmesi için hazırlıklara başladık. Ford’un ana sponsorluğunda , T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın katkılarıyla hem farkındalık yaratmak, hem de Türk Tiyatrosu’nda hiç denenmemiş bir teknolojiyle, otizmi ezber bozan bir şekilde anlatmayı seçtik. Geçtiğimiz yıl Dünya Otizm Günü’nde ilk basın tanıtımını yaptığımız oyun, Ocak ayından bu yana büyük bir başarıyla sahnede.

Oyunun 16 yaşındaki baş kahramanı Christopher Boone, Asperger Sendromuna sahip. Asperger sendromu sosyal etkileşimde zorluklar ve sınırlı, stereotipik ilgi ve etkinliklerle tanımlanan otistik spektrum bozukluklarından biridir. Diğer Otizm Spekrum Bozukluklarından dil ve bilişsel gelişimde genel bir gecikme olmamasıyla ayrılır. Alexander Graham Bell, Ludwig van Beethoven, Thomas Edison, Albert Einstein, Lionel Messi, Wolfgang Amadeus Mozart, Benjamin Franklin gibi kişilerin bu sendromu taşıdıkları düşünülmektedir. Otizm bir hastalık değildir, otizmli bireyler eğitim ve doğru yönlendirilme sayesinde toplumu ileriye götürecek özelliklerini geliştirebilirler. Bazen bunu yapacak yetileri olmasa bile, duyarlılıkları ve derinlikleriyle dünyamıza apayrı bir renk katarlar.

"Süper İyi Günler" Oyunu Otizm Farkındalığını Bir Kez Daha Gündeme Taşıyor

Christopher Boone dünyaya kırmızı bir renk katıyor! Onun için beş kırmızı arabanın peşpeşe görüldüğü her gün süper iyi bir gün. Dünyayı renkler ve algılar üzerinden tanımlıyor, bilgiye böyle erişiyor. Her türlü beylik düşünceyi red ediyor, yalanlar üzerine kurulu dilleri, yaşam biçimlerini ve insanları kabullenmiyor! Onun dünyasına girmeyi seçenler çok şanslı. Christopher’ı tanıyanların Süper İyi Bir Gün geçireceklerini garanti edebiliriz.

Otizmli bireyleri sadece Otizm Farkındalık Günü’nde mavi ışık yakarak hatırlamayalım. Toplumumuzda her yeni doğan bebekte 1/59 oranında karşılaşılma riski olan otizmi Nisan ayı boyunca gündeme taşımak da yeterli değil. Otizmli bireyleri acıma duygusuyla değil, karşılıksız sevgiyle ve onlardan bir şeyler öğrenmeye çalışarak yaşamımıza taşıyalım. Dünyaya onların gözünden bakarsak, bizi de zenginleştireceklerini unutmayalım. Onlara gülmek yerine, onlarla gülelim. Onlara ağlamak yerine, özeleştiri yaparak kendimize ağlayalım.