“Dışarıda Hiçbir Şey Var!” galası yapıldı

Kurumsal firmalara yaşama sanatı seminerleri veren Betül Arım, dokuz farklı konu başlığından oluşan Yaşama Sanatı seminerlerinden yola çıkarak derlediği ve yazdığı "Dışarıda Hiçbir Şey Var!" gösterisinde seyirciye; “Dostumuz da düşmanımız da biziz. Bizi bizden başka engelleyen hiçbir şey yok” mesajını veriyor.

Başka bir ben, başka bir sen, başka bir dünya mümkün!

Yaşamımızın sorumluluğunun kendi elimizde olduğunu ama bize öğretilmediğini vurgulayan Betül Arım, "Dışarıda Hiçbir Şey Var!" gösterisiyle hayal bile edilemeyecek değişiklikleri nasıl gerçekleştirebileceğimizi kendi deneyimleri üzerinden paylaşıyor.

Tek kişilik bir yaşama sanatı gösterisi olan “Dışarıda Hiçbir Şey Var!”, 12 yaşından itibaren tüm gençlerin hayata karışmak için ihtiyaç duydukları motivasyon unsurlarını içeriyor. Gösteride günlük yaşamda özgüvenli, enerjik, coşkulu, üretken ve huzurlu olmanın çok da zor olmadığını seyirciye aktaran Betül Arım, bilinçaltımızın bizi nasıl yönettiğini, anda ve sevgide kalmanın yaşamımızı nasıl değiştirdiğini, hastalıkları nasıl yenebileceğimizi ve daha pek çok şeyi kendi yaşamından örnekler, hikayeler ve şiirlerle eğlenceli bir dille ortaya koyuyor. Betül Arım’ın, hayatın bütün renklerini kucaklamanın yaşamımızda yaratacağı etkileri, uzun ve sağlıklı yaşamanın, huzurlu, mutlu olmanın kolay ve uygulanabilir yöntemlerini paylaştığı gösterisi, seyircilere keyifli bir deneyim yaşattı.

“Yaşamı nasıl sanat haline getirebilirim?”

“Yaşama sanatıyla ilgilenmem 14 yaşımdan beri arkadaşlarımın sorunlarını dinlemekle ve beni Güzin Abla sanmalarıyla, bir de erken yaşta sonsuzluğa uğurladığımız konu komşunun arkasından konuşulanlarla başladı” diyen Betül Arım, yaşama sanatı seminerlerinin ve sonrasında gösterinin çıkış noktasını şöyle anlatıyor: “Çoğunluğun kendilerini tanımadıklarını, sevmediklerini, hatta bazılarının nefret ettiğini incir çekirdeğini bile doldurmayacak şeyler için kendilerini ve çevresindekileri harap edip mutsuz olduklarını ve bunlardan dolayı hastalandıklarını gördükçe bize armağan ve emanet edilen yaşam böyle olmamalı, diye düşünüp, ‘Yaşamı nasıl sanat haline getirebilirim?’ sorusunun peşine düştüm.”